“Gazetaria është profesion tepër interesant, por duhet të braktiset me kohë” (Winston Churchill). E nisa me një shprehje që gazetarët e rinj e urrejnë dhe të vjetërit në profesion e çojnë ndonjëherë nëpër mend.
Pas atentatit që iu bë familjes së prindërve të gazetares Klodiana Lala, një numër i konsiderueshëm gazetarësh janë nuk kanë ndenjur gojëmbyllur duke u shprehur se edhe ata janë kërcënuar me jetë, kjo si pasojë e funksionit dhe detyrës që ushtrojnë.
Flamur Vezaj, Fatos Mahmutajt, Gerti Xhajës, Edi Deliu, Bledar Naska, Telnis Skuqi, Arben Vata, Adi Shkëmbi e shumë emra të tjerë janë sot në vendet më të qeta dhe ku u sigurohet jeta.
Janë pikërisht ata njerëz që punuan me devotshmëri dhe përkushtim, në kërkim të së vërtetës, duke u bërë “prokurorë” të çdo ngjarjeje kriminale apo padrejtësie ndaj pushtetit, e ndërsa sot janë banues të Suedisë, Belgjikës, Amerikës, Norvegjisë etj., për një jetë më të qetë, larg kërcënimeve me jetë, plumbave të derdhura apo të vendosura nëpër zarfe.
Edhe vet drejtuesi i Unioni të Gazetarëve Shqiptarë, Aleksandër Çipa, e shpreh këtë shqetësim ku saktëson se në periudhën 2017-2018 janë shtuar gazetarët e kërcënuar në detyrë, që kërkuan azil në vendet e BE-së dhe SHBA-së për shkak të rreziqeve të punës dhe shumë të tjerë kërkuar shtetësi në vende të tjera.
“12 gazetarë kanë kërkuar azil në vendet e BE-së dhe SHBA për shkak të rreziqeve të punës, ndërsa 34 të tjerë kanë kërkuar shtetësi në vende të tjera. Pothuajse të gjithë këta kanë plotësuar dosjet me prova dhe dokumenta për kërcënime në detyrë dhe po përgatiten të largohen”, tha Çipa.
Këto janë shifra të dhimbshme kur mendon se sot, nga përtacia e tepërt gazetarët nuk dinë të rendin pas lajmit, kanë mungesë të theksuar kontaktesh dhe në fund dalin “trima” duke thënë: “Ç’më duhet mua, apo të më vi ndonjë plumb kokës!”.
Nuk mund të gjej të mesmen e artë mes të kërkimit të së vërtetës dhe mbrojtjes së jetës, por në të gjithë botën gazetarët janë të kërcënuar, pa përmendur emra të gazetarëve që kanë humbur jetën pasi kanë patur nëpër duar çështje të nxehta. Gazetari është ai që nuk mund të shkruaj asnjë gjë nëse nuk ka të vërtetat në tryezën e punës, ashtu si kirurgu nuk mund të punojë pa bisturi, gjykatësi pa njohjen e ligjit… etj.
As teologët që predikojnë në Kishë, as oratorët në parlament, as profesorët në shkollë nuk kanë aq ndikim sa ka shtypi, ndaj shtypi nuk duhet vrarë.
